வைகறை நினைவுகள்: 21: உள்நாட்டு அஞ்சல் பரிச்சயம் செய்த அழகிய ஒளிவிளக்கு

கம்பீரமாய் திறக்கப்பட்ட இரும்புக் கதவுகள். சென்னையின் பிரபலமான கல்லூரி அது.

நேரம்: மாலை சுமார் 6.30 மணி.

எதிரே வாகனங்கள் நெரிச்சலுடன் ஓடிக் கொண்டிருந்தன. கும்பல், கும்பல்களாக மாலை நேர வகுப்பு மாணவர்கள், ‘மச்சான்களுடனும், ஜோ… யார்…’ – களுடன் மும்மொழி வம்பளத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

பழைய புகை ரெயில் வண்டிகளை ஞாபகப்படுத்த என்னவோ புகைகளாக கக்கிக் கொண்டிருந்தனர்.

நண்பர் ஒருவரின் வருகைக்காக கல்லூரியின் பக்கத்திலிருந்த கடையில் காத்திருந்தேன் நான்.

“டேய்..! மச்சி..! அதோ..! ஒரு ‘இண்ட் ஸீஸீகி’ ஹெல்மெட் இல்லாம வருது. அதை எப்படி கலாய்க்கிறேன் இப்போ பாரு..!” – கும்பலிலிருந்த மாணவர் ஒருவர் நடுரோட்டிற்கு வந்தார்.

“சார்.. சார்..!”

45 வயது மதிக்கத்தக்க நபரை சுமந்து வந்த ‘இண்ட்ஸீஸீகி’ கிறீச்சிட்டு பிரேக் போட்டு நின்றது. பின்னால் வேகமாக வந்து கொண்டிருந்த சைக்கிள் அதன் மீது மோதியும், மோதாமலும், ”சரியான.. சாவுகிராக்கி!” – என்று அர்ச்சனை செய்துவிட்டு சென்றது.

“என்ன தம்பி?” – ஸ்கூட்டரில் வந்தவர் அந்த கல்லூரி மாணவரிடம் கேட்டார்:

“சார்.. முன்னாலே ஹெல்மெட் கேஸ் பிடிக்கிறாங்க…. பார்த்து போங்க..!”

மாணவரின் பொய்யை உண்மை என்று நம்பிய அந்த வாகனமோட்டி வண்டியின் வேகத்தைக் குறைத்து முன்னால் எச்சரிக்கையுடன் பார்த்துக் கொண்டே மெதுவாக சென்றார்.

மாணவர் கும்பலிலிருந்து “குபீர்” என்று சிரிப்பொலி கிளம்பியது.

வாகனமோட்டியை வெற்றிகரமாக ஏமாற்றிய மாணவரின் முகத்தில் 1000 வாட்ஸ் பிரகாசம் பளிச்சிட்டது.

அடுத்து அவர்களின் பார்வையில் பட்டது இரண்டு பெண்கள். அவர்களையும் அழாத குறைக்கு கேலி செய்து அனுப்பியது அக்கும்பல்.

“டேய்..! ஜோ.. அதோ.. யார்! மாமா.. போறார்..!”

“மாமா..! மாமா…!” – இது சட்டத்தின் காவலர் ஒருவருக்கு வீசப்பட்ட ஏவுகணை. அவரும் நமக்கேன் வம்பு?” – என்று கண்டும், காணாமலும் சென்று விட்டார்.

ஒரு நாட்டின், முதுகெலும்பான இந்த இளைய சமுதாயம், ஒழுக்கம் குன்றிய மிக மோசமான நிலையில் அனுதினமும் உருவாகிக் கொண்டிருக்கிறது.

வருங்காலத்தின் மருத்துவர்கள், சட்ட வல்லுநர்கள், பொறியாளர்கள், சமுதாய சிந்தனையாளர்கள் இவர்கள்தான் என்று எண்ணும்போது சோகம்தான் மிஞ்சுகிறது.

இளைய வயதிலேயே இறையச்சத்தை ஊட்டி, அதன் விளைவாக உண்டாகும் மேலான ஒழுக்கத்துடன் கூடிய கல்விமுறை ஒன்றைத் தவிர வேறு எதனாலும் இந்த இளந்தளிர்கள் திருந்தப் போவதுமில்லை..! இவர்களால் புதிதாக நாட்டிற்கு ஒன்றும் ஆவப்போவதுமில்லை.

மாறுமா.. இந்த நிலை?

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

நண்பர்களே! மேலே கண்டது ஒரு கட்டுரை! அதன் தலைப்பு “இதோ..! நாளைய சிற்பிகள்!”

அநேகமாய எனது எழுத்துலக பயணத்தின் துவக்கம் இந்த கட்டுரைதான் சொல்லலாம்.

இதற்கு முன்பாகவே எனது பள்ளி நாட்களில், சென்னை வானொலி நிலையம் மற்றும் துக்ளக் போன்ற பத்திரிகளுக்கு நேயர் விருப்பம், வாசகர் கடிதங்கள் எழுதி உள்ளேன். அவை வாசிக்கப்பட்டும், பிரசுரிக்கப்பட்டுமிருந்தன.

இருந்தாலும். அதிகாரபூர்வமாய் நான் கட்டுரையாளனாக, எழுத்தாளனாக ஆனது சமரசத்தின், ‘இதோ நாளைய சிற்பிகள்!’ என்ற இந்த கட்டுரையின் மூலம்தான்!

1987-ம், ஆண்டு - டிசம்பர் 16-31, சமரசம் இதழில் பக். 17-ல், பிரசுரமான கட்டுரை இது.

ஏறக்குறைய இதே காலகட்டத்தில் நான் தினமணிக்கு வாசகர் கடிதங்கள் எழுதிக் கொண்டிருந்தேன்.

தினமணியின் தலையங்கம் மற்றும் தலையங்கப் பக்கத்தில் வெளியாகும் கட்டுரைகளுக்கு தபால் கார்ட்டுகளில் விமர்சனம் எழுதுவேன்.

நுணுக்கி, நுணுக்கி 10-15 வரிகளில் அந்த விமர்சனம் இருக்கும்.

மறக்காமல், அதன் பிரதி ஒன்றை எழுதி வைத்துக் கொண்டு, வாசகர் கடித்தங்களில் பிரசுரமாகும் என் கடிதங்களில் எந்தெந்த பகுதிகள் வெட்டப்பட்டுள்ளன என்று கவனமாக பரிசீலிப்பேன்.

இந்த நேரத்தில் நீங்கள் தெளிவாக ஒன்றைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஒவ்வொரு பத்திரிக்கைக்கும் ஒரு கொள்கை உண்டு என்பதுதான் அது. அந்த கொள்கைகளைச் சார்ந்தே அந்த பத்திரிகை பயணப்படும்.

 நடுநிலை பத்திரிகை என்பது இல்லவே இல்லை.

வெட்டப்படும் பகுதிகள், பிரசுரமாகும் பகுதிகள் என்று தனித்தனியாக பிரித்து பார்த்து தினமணியின் கொள்கை மற்றும் அதன் போக்கை எடைபோடுவேன். இப்படிதான், எனது கொள்கையும் விட்டுத்தராதவாறு எப்படி எழுதுவது என்று கற்றுக் கொண்டேன். அதேநேரத்தில், எனது விமர்சனம் பிரசுரமாகின்றதோ இல்லையோ தவறான கருத்துக்களை சுட்டிக் காட்டவும் ஆரம்பித்தேன்.

தோழர்களே! மேற்கண்ட பாராக்களை நீங்கள் கவனமாக மீண்டும் மீண்டும் வாசிக்கும்படி கேட்டுக் கொள்கிறேன். ஏனென்றால், முரண்பாடுகள், உடன்பாடுகள் கொண்டதுதான் வாழ்க்கை. எல்லோருடனும், எப்போதும் முரண்பட்டுக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பது அவசியமில்லை. உடன்பாடுகள் நம்மோடு பொருந்திப் போகும்போது, அதற்கான தளத்தை நாம் அமைத்துக் கொள்வதுதான் விவேகமானது.

நீங்கள் இன்னொன்றையும், கவனத்தில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

நாலுவரி வாசகர் கடிதம்தானே என்று அலட்சியப்படுத்தக் கூடாது. ஏனென்றால், ஆசிரியர் குழுவின் போக்கை மாற்ற வல்ல கடிதங்கள் அவை. ஒவ்வொரு கடிதமும், கவனமாக வாசிக்கப்பட்டு ஆசிரியர் குழுவில் விவாதிக்கப்படும் என்பதை மறந்துவிடாதீர்கள்.

தினமணியின் வாசகர் கடிதங்களில் நுணுக்கி, நுணுக்கி எழுத நான் பெற்ற பயிற்சிதான் உள்நாட்டு அஞ்சலில் அதாவது இண்ட் லேண்ட் கடிதத்தில் இதோ நாளைய சிற்பிகள் கட்டுரையை என்னால் எழுத முடிந்தது.

இப்படிதான் எனது முதல் முதலாவது பரிச்சயம், 28 ஆண்டுகளுக்கு முன் சமரசத்தின் ஆசிரியரான ‘அந்த அழகிய ஒளிவிளக்கோடு’ ஏற்பட்டது.

யார் ‘அந்த அழகிய ஒளிவிளக்கு? இறைவன் நாடினால் அடுத்த வைகறை நினைவுகளில்…

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
வைகறை நினைவுகள் முந்தைய தொடர்களை வாசிக்க:
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 1: கருணையாளனான இறைவன் அவரது பாவங்களை மன்னிப்பானாக:  - http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/1.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 2: இந்நேரம் புதைச்ச இடத்தில் புல் முளைச்சிருக்கும்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/2.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 3: நிழலாய் நின்ற அந்த இருவர்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/3.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 4: நீண்ட தேடல்களின் அந்த முடிவில்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/4.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 5: மறக்க முடியாத அந்த இரவு: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/5.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 6: அதிபதியின் தர்பாரில் ஆஜரான ஓர் அடியான்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/6.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 7: சுமக்க முடியாத பாரத்தை சுமத்துவதில்லை: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/7.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 8: யாகூப் மேமன் தண்டனை கூனி குறுகிப் போகிறேன் நான்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/7_31.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 9: இறைவனின் பிரதிநிதியா? குரங்கின் சந்ததியா?: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/9.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 10: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/10.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 11 : நான் தொலைந்து போனது இங்குதான் : http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/11.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 12: இதோ என் இப்ராஹீமா: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/11_14.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 13: ஒரு கேள்விக்கு விடை தேடி நான்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/13.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 14, ஒரே டேக்கில் ஓகே: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/14.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 15: வெளிச்சத்துக்கு வராத பாசங்கள்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/15.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 16 : கதைச் சொல்லியாய் மழலைப்பிரியன்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/16.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 17: பாகல் கொடி : http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/17.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 18: மறக்க முடியாத அந்த குட்டிச் சுவர்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/09/18.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 19: அந்த இருபது ரூபாய்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/09/19.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 20: பாதுகாத்துவரும் அந்த இரண்டு மடல்கள்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/09/20.html