“இறைவா! என்னை எங்கிருந்து வெளியேற்றினாலும் வாய்மையுடன் வெளியேற்றுவாயாக! என்னை எங்கு கொண்டு சேர்த்தாலும் வாய்மையுடன் கொண்டு சேர்ப்பாயாக!”
- மக்காவிலிருந்து, மதீனாவுக்கு புலன்பெயர்ந்து சென்ற நிகழ்வான ஹிஜ்ரத்தின் போது நபிகளார் இறைவனின் திருமுன் வைத்த வேண்டுதல் இது.
இதுதான் முஸ்லிம்களின் அனைத்துத்துறை தழுவிய ‘அறம், நீதி நெறி’ (ethics) எல்லாம். இதுதான் முஸ்லிம்களின் உயிர் மூச்சு… சுவாசம்.. எல்லாமே. இதுதான் வெற்றிகூட.
வேலூர் இஸ்லாமிக் சென்டர் முதல்வர் மூதறிஞர் அப்துல் ஹபீஸ் ரஹ்மானி சொல்லுவார்: “நான் பேசும்போது, ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் அளந்து.. அளந்துதான் பேசுவேன்! ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் மூளைக்குக் சொண்டு சென்றுதான் பேசுவேன்!”
உண்மைதான். வார்த்தைகளில் மிகவும் கவனமாக இருப்பது முக்கியம். கொட்டிய வார்த்தைகளை பிறகு அள்ள முடியாது என்றிருக்க.. எல்லாவற்றுக்கும் இறைவனின் திருமுன் கணக்கு, வழக்குகள் சமர்பிக்க வேண்டிய செயல் இது.
90-களில், உணர்வு வார இதழ், மக்கள் உரிமை, ஒற்றுமை, சமரசம் மற்றும் தினமணி நாளேடுகளுக்காக புலனாய்வு செய்திகளைத் திரட்ட சிறப்புச் செய்தியாளனாக செல்லும்போது, மேலே கண்ட நபிகளாரின் பிரார்த்தனையை ‘எனக்கு அசைண்மென்ட்’ ஒதுக்கப்பட்ட நிமிடத்திலிருந்து ஓதிக் கொண்டேயிருப்பேன்.
தகவல்களை மேலோட்டமாய் அணுகாமல் அவற்றின் அடி நுனிவரை சென்று ஒவ்வொரு நபராய் சந்தித்து எனக்கு திருப்தி ஏற்படும்வரை (எதிலும் காம்ப்ரமைஸ் ஆகாமல்) செய்திகளைத் திரட்டி கொண்டு வந்து தருவேன்.
எவ்வளவு எதிர்ப்புகள் வந்தாலும் அவை ஜீவனுள்ளவையாக அச்சில் ஏறுவதோடு என் ஜீவனும் பிரகாசமடைவதை உணர்ந்திருக்கிறேன்.
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDelete