வைகறை நினைவுகள்: 25, லென்ஸ் விழி வழியே..

அன்பு சகோதர, சகோதரிகளே, நண்பர்களே!

உங்கள் அனைவர் மீதும் இறைவனின் சாந்தியும், சமாதானமும் என்றென்றும் நிலவுவதாக!

'லென்ஸ் விழி வழியே...!' - என்னும் இந்த ஒளிப்பட தொடர் மூலம் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மிகவும் மகிழ்ச்சி.

நான்காம் வகுப்பு படிக்கும்போது ஷேக்ஸ்பியரில் ஆரம்பித்த எனது வாசிப்பு, தினத்தந்தி சிந்துபாத் தொடர் என்று தொடர்ந்தது. அரசு கிளை நூலகத்தின் அத்தனை புத்தகங்களையும் வாசிக்க வைத்தது. அந்த அற்புதமான தருணங்களை கடந்து வந்த அனுபவத்தை வாழ்க்கை அளித்திருக்கிறது.

எனது பள்ளி தலைமை ஆசிரியை அவர்களின் வீட்டுப் பணிகளை செய்து தந்து, பள்ளி நூலகத்திலிருந்து சொற்ப தவணைக்குள் பெற்ற ஷேக்ஸ்பியருக்குள் நான் நுழைந்தது ஆச்சரியமாக உள்ளது.

சிந்துபாத் தொடரை படிக்க சிகை அலங்காரம் செய்யும் கடையில் நீண்ட நேரம் காத்திருந்து காத்திருந்து… ஒரு கட்டத்தில் ஆவலை அடக்க முடியாமல் படிப்பவரின் எதிரே தரையில் அமர்ந்து அந்த நான்கு படம், சில வரி வசனங்களை, வாசிக்க முயலும்போது, கழுத்தைப் பிடித்து வெளியே நெட்டித் தள்ளிய அந்த நாவித சகோதரர் இன்றும் மனக்கண்ணில் தெரிகிறார். இன்று சிகை அலங்காரம் செய்து கொள்ளும்போதெல்லாம் அந்த சம்பவம் நெஞ்சில் நிழலாடும்.

எத்தனைமுறை புத்தக அலமாரிகளுக்குள் பதுங்கிக் கொண்டு புத்தகம் வாசித்தாலும் அத்தனை முறையும் நூலகர் புத்தகங்களை நான் கலைத்துவிடுவேன் என்று மோப்பம் பிடித்து வந்து விடுவார். ஒருவித சிநேகித உணர்வுடன் “தம்பி, உனக்கு இன்னும் வயசாகலே!” – என்று என்னை நூலகத்தைவிட்டு வெளியே அனுப்பி விடுவார். இன்று இறையருளால் வீட்டில், ஒரு தனி நூலகம் அமைத்திருக்கும் நான் அதே நூலகத்தை கடந்து செல்லும்போதெல்லாம் முக மலர்ச்சியுடன் கடக்கிறேன்.

இந்த அனுபவங்களை, வாசிப்புகளை உள்வாங்கி வளர்ந்து ஒரு கட்டத்தில் அவற்றை அடுத்தவர் வாசிக்க எத்தி வைக்கும் அனுபவத்தை அளித்த இறைவனுக்கே புகழனைத்தும்.

1986 - களில் ஆரம்பித்து, இதுவரையிலும் ஓயாமல் அறப்போர் புரியும் எனது எழுத்தாணியின் பயணம் தமிழ் பேசும் நல்லுலகில் ஏற்கனவே அறிமுகப்படுத்தியிருக்கும் என்பதால் ஓராயிரம் சங்கடங்களுடன்தான் அறிமுகத்துக்காக இந்த சில அனுபவங்களை மட்டுமே இங்கே பகிர்ந்து கொண்டேன்.

ஒவ்வொருவரும், ஒரு வாசகராய், எழுத்தாளராய், ஒளிப்பதிவாளராய் இருக்கும் சமூக ஊடகமான முகநூலில் நான் சொல்லவிருப்பது என்ன?

அனுபவங்கள் அன்றி வேறில்லை சகோதர, சகோதரிகளே!

அனுபவங்களே ஆசான்கள்!

உண்மை!

இது அனுபவங்களின் ஒரு பகிர்வின்றி அறிவின் ஊற்றல்ல.

‘சிறகுகள்’ குழுமத்தின் சகோதரர் அஹ்மது கபீரும், அருமை சகோதரி உம்மு உமரும்தான் இந்த தொடருக்கான பிரதான மூல கர்த்தாக்கள்! அவர்களுக்கு எனது நன்றி. அதிலும் குறிப்பாக அற்புதமான முகப்பை உருவாக்கி தந்த உம்மு உமரின் தோழி சகோதரி Sharmila Kasim - க்கும் எனது நன்றிகள் மற்றும் பிரார்த்தனைகள்.

அனுபவ எழுத்துக்களிலிருந்து ஒரு கட்டத்தில் அடைந்த பரிணாம வளர்ச்சிதான் எனது ஒளிப்பதிவுகள். நான் எடுத்துள்ள படங்கள் எல்லாம். இது எனது அறிவோட்டத்தை இன்னும் விசாலமாக்கியது.

கோடானு கோடி கோள்கள் துணைக்கோள்கள் கொண்ட இந்த அண்ட வெளியின் சிறு துகள்… அதுவும் கடற்கரை மணற்பரப்பின் ஒரு சிறு மணல் துகளாம், பூமியில் எனக்கு கிடைக்கும் வாய்ப்பு வசதிகளை கொண்டு நான் ஒளிப்படங்களாய் பதிவு செய்து வருகிறேன். படைப்பாளனின் அற்புத அழகியல் கண்டு வியக்கிறேன். அற்புதங்களும், வியப்புகளும் என்று வண்ண கலவையாய் உலகம்.

அழகியல், வாழ்வியல் கலந்த பார்வைதான் எனது சிறப்புக்குரிய களங்கள்.

சிறப்பான படங்கள் என்று முற்றே இல்லாத ஒரு மகா சமுத்திரத்தின் ஒரு துளியாய் நான் கற்றதை பறிமாறும் ஒரு வாய்ப்புதான் இது.

அறிவைப் பெற்று அதை பரப்புவர்தான் உங்களில் சிறந்தவர் என்று எனது ஒரே உன்னத தலைவர் அண்ணல் நபியின் ஒரு பொன்னுரையை நிறைவேற்றிய பாக்கியசாலியாக மட்டுமே என்னைப் பார்த்துக் கொள்கிறேன்.

இனி.. 'லென்ஸ் விழி வழியே..!' சிறகுகள் குழுமத்தைத் தாண்டி எனது முகநூல் பக்கத்திலும் இறைவன் நாடினால் வலம் வரும். இதற்கான அனுமதியையும் நான் அந்தக் குழுவிடம் பெற்றுவிட்டேன்.

மிகவும் எளிய முறையில், புகைப்படக் கலையை கற்றுத் தரும் முயற்சி இது.

அடுத்தவர்க்கு கற்பிக்க வேண்டும் என்று எப்படி தோன்றியது?

இது நல்ல கேள்வி.

சிறுவயது முதலே ஓவியம் வரைவதில் எனக்கு அலாதி பிரியம். இயற்கையின் மீது தீராத பாசம். மனித உணர்வுகளை மனக் கண்ணில் பதித்து வைப்பதில் வல்லவன். இதில் எந்த மிகைப்படத்தலும் இல்லை.

எனது அத்தனை பணிகளை முடித்துவிட்டு இரவில் இன்றும் நான் எனது தோட்டத்து செடிகளிடமும், மரங்களிடமும் பேசிவிட்டு உறங்கச் செல்வதை வழக்கமாக வைத்திருக்கிறேன்.

இந்த உரையாடல் பல நேரங்களில் மௌன மொழியாக இருக்கும். சில நேரங்களில் வாய்விட்டு பேசுவதாகவும் இருக்கும்.

அதேபோல இறையருளால், கால் நூற்றாண்டை தாண்டி, பிரசுரமாகிக் கொண்டிருக்கும் எனது பெரும்பகுதி எழுத்துக்கள் எல்லாம் வாழ்க்கையில் நான் கண்டு, பாதிக்கப்பட்ட சக மனிதர்களின் உணர்வு பிரதிபலிப்புதான்.

பிருந்தாவன் எக்ஸ்பிரஸில் பயணச்சீட்டு இல்லாமல் பயணித்த ஒரு சாமான்யனை மண்டியிட வைத்து எள்ளி நகையாடிய ரயில்வே பணியாளர்களின் செயலின் பாதிப்பு பிம்பமாய் படிந்து என்னை உறுத்தியது. அதற்கு அடுத்த சில நாட்களில், ‘தலைக்காய்ந்தவர்கள்’ என்று தினமணியில் கட்டுரையை வடிக்கும் வரை அந்த வலி குறையவில்லை.

அதேபோல, அன்றைய ஒன்றுபட்ட ஆந்திராவின் ‘காவலி’ என்னும் ஊருக்கு எனது நண்பர் நயீமின் திருமணத்துக்கு செல்ல வேண்டி வந்தது. அப்படி போகும் போது ரயிலில், பறிபோன எனது நண்பரின் கைக்கடிகாரம் குறித்த உணர்வுகளையும், அதை ஆசைப்பட்டு எடுத்தவரின் உணர்வுகளையும் சம்பவம் நடந்து முடிந்த சுமார் 10 ஆண்டுகள் கழித்து தினமணி குழந்தை இலக்கியத்தில் பதிவு செய்யும்வரை அந்த உறுத்தல் என்னைவிட்டு விலாகாமலே இருந்தது.

இப்படிதான் ஒளிப்படம் சம்பந்தமாக கற்றுக் கொள்வதற்கும், கற்றதை அடுத்தவர்க்கு கற்றுக் கொடுக்க வகுப்பெடுப்பதற்கும் ஒரு காரணம் இருந்தது.

இளம் வயதில், புலனாய்வு செய்திகளுக்காக எடுக்கும் படங்களின் பிலிம் சுருளைக் கழுவ ஒரு ஸ்டுடியோவுக்கு செல்வது வழக்கம். அந்த ஸ்டுடியோவில் வைத்திருக்கும் டிஜிட்டல் காமிராக்களை தொடும்போது, அதன் உரிமையாளர் ஏதோ தொடக்கூடாத பொருளை தொடுவதுபோல முகம் சுளித்ததை என்னால் மறக்க முடியவில்லை.

அடுத்தது, நான் டிஜிட்டல் காமிரா வாங்கிய புதிதில், அதன் நுணுக்கங்கள் சம்பந்தமான பல்வேறு குழப்பங்களுக்கு நான் ஆளானேன். அப்போது, எனது முகநூல் நண்பர்களில் ஒருவர் ஒளிப்படகாரர், அந்தக் கலையை கற்றுக் கொடுப்பவர். அவரிடம் எனது புரியாமையை வெளிப்படுத்தி கேட்டேன். அவர் இதுவரையிலும் எனக்கு பதில் அளிக்கவே இல்லை.

இதுவும் என்னை சிலுப்பிவிட்ட ஒரு அனுபவமாகும்.

காமிரா நுட்பங்கள் சம்பந்தமான எனது கற்றலின் துவக்கம் இதுதான்.

சிறகுகள் குழுமத்துக்காக நான் வகுப்பு எடுத்து வந்த லென்ஸ் விழி வழியே காமிரா நுட்பங்கள் இனி பொத்தாம் பொதுவாக எனது முகநூல் பக்கத்தில் இறைவன் நாடினால் திங்கள்தோறும் இடம் பெறும்.

நான் ஆரம்பத்தில் குறிப்பிட்டதுபோல, இது அனுபவங்களின் ஒரு பகிர்வின்றி அறிவின் ஊற்றல்ல.

பாடங்களில் உண்டாகும் சந்தேகங்களுக்கும் விளக்கங்கள் தரப்படும்.

பயன்படுத்திக் கொள்வீர்கள் என்ற நம்பிக்கையில் நான்.

இன்றைய வைகறை நினைவுகளில் இடம் பெற வேண்டிய ரஷ்ய கரடியை ஓட ஓட விரட்டிய குர்ஆன்.. இறைவன் நாடினால் நாளைய நினைவுகளில்…

  வைகறை நினைவுகள் முந்தைய தொடர்களை வாசிக்க:

வைகறை நினைவுகள் பகுதி 1: கருணையாளனான இறைவன் அவரது பாவங்களை மன்னிப்பானாக:  - http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/1.html

வைகறை நினைவுகள் பகுதி 2: இந்நேரம் புதைச்ச இடத்தில் புல் முளைச்சிருக்கும்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/2.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 3: நிழலாய் நின்ற அந்த இருவர்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/3.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 4: நீண்ட தேடல்களின் அந்த முடிவில்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/4.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 5: மறக்க முடியாத அந்த இரவு: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/5.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 6: அதிபதியின் தர்பாரில் ஆஜரான ஓர் அடியான்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/6.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 7: சுமக்க முடியாத பாரத்தை சுமத்துவதில்லை: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/7.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 8: யாகூப் மேமன் தண்டனை கூனி குறுகிப் போகிறேன் நான்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/07/7_31.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 9: இறைவனின் பிரதிநிதியா? குரங்கின் சந்ததியா?: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/9.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 10: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/10.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 11 : நான் தொலைந்து போனது இங்குதான் : http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/11.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 12: இதோ என் இப்ராஹீமா: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/11_14.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 13: ஒரு கேள்விக்கு விடை தேடி நான்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/13.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 14, ஒரே டேக்கில் ஓகே: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/14.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 15: வெளிச்சத்துக்கு வராத பாசங்கள்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/15.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 16 : கதைச் சொல்லியாய் மழலைப்பிரியன்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/16.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 17: பாகல் கொடி : http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/08/17.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 18: மறக்க முடியாத அந்த குட்டிச் சுவர்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/09/18.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 19: அந்த இருபது ரூபாய்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/09/19.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 20: பாதுகாத்துவரும் அந்த இரண்டு மடல்கள்: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/09/20.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 21: உள்நாட்டு அஞ்சல் பரிச்சயம் செய்த அழகிய ஒளிவிளக்கு: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/09/21.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 22: வாழ்க்கையைப் புரட்டிப் போட்ட நடுநிசி இரவு: http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/10/22.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 23:  மர்யம் ஏன் அழுதாள்?:  http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/10/23.html
வைகறை நினைவுகள் பகுதி 24:  வேட்டைக்காரன்:  http://ikhwanameer.blogspot.in/2015/12/24.html