ஹிஜ்ரி புத்தாண்டு சிறப்புக் கட்டுரை: மக்காவை ஏன் துறந்தார்?

”இறை உவப்பை பெறுவது மட்டுமே உயிர் மூச்சாகக் கொண்ட இறை பக்தரின் பார்வையில் நிலையற்ற உலக சுகபோகங்களும், செல்வ, குவியல்களும், ஆட்சி, அதிகாரங்களும்... துச்சமே..! இத்தகைய அடியாரை விலைக்கு வாங்கவே முடியாது! என்று பாவம் … உத்பா அறிந்திருக்கவில்லை” - இக்வான் அமீர்

"""""""""""""""""""""""""""""""""""""

'தீ' ஜுவாலைகளாகி அனல் கக்கிக் கொண்டிருந்தனர் மக்கத்து குறைஷிகள்! தங்கள் உணர்வுகளை அடக்கிக் கொள்ளவே முடியாமல் அவர்கள் துடித்தார்கள். நபிகளாரின் போதனைகளால், மக்காவின் இல்லந்தோறும் வாழ்வியல் அமைப்பில் பெரும் மாறுதல் உண்டாகிக் கொண்டிருந்த நேரமது.

"முஹம்மதை இறைவனுடைய தூதராக ஏற்றுக் கொண்டு அவர் போதிக்கும் மார்க்கத்தை பின்பற்ற வேண்டுமா? முடியாது.. முடியவே முடியாது..!”- குறைஷிகள் அனலில் இட்ட புழுவாக துடித்தார்கள்; துவண்டார்கள்!

"இதை விடக்கூடாது! அவரிடம் அப்படி என்னதான் இருக்கிறதோ கேட்பவரெல்லாம்.. உடனே அவரின் மார்க்கத்தை ஏற்றுக் கொள்கிறார்களே..!"- வியப்பும் கோபமும் கொண்ட குறைஷித் தலைவர்கள் எல்லாம் ஒன்றிணைந்து ஆலோசனை நடத்தினார்கள். இறுதியாக, நாவன்மையும்,  நுண்ணறிவும் கொண்ட 'உத்பா'வை தூதராக நபிகளாரிடம் அனுப்ப முடிவெடுக்கப்பட்டது.

உத்பா நபிகளாரை தம் வழிக்கு கொண்டு வர பல வகைகளிலும் முயற்சிக்கிறார்: "என் அன்பு மகனே! எங்கள் கொள்கைகளை ஏன் புறக்கணிக்கிறீர்? உம்முடைய நோக்கம் செல்வம்தான் என்றால்... அரபு நாட்டின் மொத்த செல்வக் குவியலையும், உம்முடைய காலடியில் கொட்டத் தயாராக இருக்கிறோம்! அழகிய பெண்தான் உம்முடைய நோக்கம் என்றால் .. இந்த அரபு நாட்டிலேயே பேரழகு வாய்ந்த பெண்ணை உமக்கு மண முடித்துத் தருகிறோம்! உம்முடைய நோக்கம் கண்ணியமும், மதிப்பும்தான் என்றால் .. உம்மை எம் தலைவராக ஏற்றுக் கொள்ள சித்தமாகவும் இருக்கிறோம்! உமது நோக்கம்.. ஆட்சி அதிகாரம்தான் என்றால், அதிலும் எங்களுக்கு எந்தவிதமான ஆட்சேபணையும் இல்லை. வாருங்கள்..! உம்மை அரபு நாட்டின் மன்னராக்கி மகிழ்கிறோம்! அல்லது… அல்லது… " சிறிது தயங்கிய உத்பா.., ".... அல்லது உம்முடைய மூளையில்தான் ஏதாவது கோளாறு என்றால்.. அதற்காக நாம் சிறந்த மருத்துவரிடம் உம்மை அழைத்துச் சென்று சிகிச்சை அளிக்கவும் ஏற்பாடு செய்கிறோம்!" - என்கிறார் குத்தலாக!

இறை உவப்பை பெறுவது மட்டுமே உயிர் மூச்சாகக் கொண்ட இறை பக்தரின் பார்வையில் நிலையற்ற உலக சுகபோகங்களும், செல்வ, குவியல்களும், ஆட்சி, அதிகாரங்களும்... துச்சமே..! இத்தகைய அடியாரை விலைக்கு வாங்கவே முடியாது! என்று பாவம் … உத்பா அறிந்திருக்கவில்லை.

உத்பாவின் பேச்சை அமைதியாகக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த நபிகளார் கடைசியாக, மென்மையும், உறுதியும் வாய்ந்த குரலில் பதிலளித்தார்:

"பெண்ணோ, பொருளோ அதிகாரமோ எனது தூதின் நோக்கமல்ல. என் மூளையில் எவ்விதமான கோளாறும் இல்லை! நான் மனநலம் பாதிக்கப்பட்டவனுமல்ல. இறைவனின் திருத்தூதைதான் நான் எடுத்துரைத்துக் கொண்டிருக்கின்றேன். பின்பற்றுவோருக்கு நற்செய்தியும், நிராகரிப்போருக்கு கடும் தண்டனைப் பற்றிய எச்சரிக்கையும் இதில் அடங்கியுள்ளது. அதனால், தாங்கள் சொல்வதை என்னால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது!”

தெள்ளத் தெளிவான, திட்டவட்டமான, எந்தவித நீக்குப் போக்குகள் இல்லாத.. நேரடியான பதிலை அழகிய வார்த்தைகளால்.. நபிகளார் எடுத்து வைத்து விடுகிறார்.

கடைசியில், உத்பா தோல்வியுடன் திரும்பி செல்ல வேண்டியதாயிற்று!

தம் தூதில் தோல்வியுற்ற குறைஷிகள் மீண்டும் ஒன்று கூடி திட்டமிடுகிறார்கள். பின்பு நபிகளாரின் பெரிய தந்தையான அபூதாலிபின் மூலமாக மிரட்டலை ஆரம்பிக்கிறார்கள்.

"ஓ! அபூதாலிப்பே! எங்கள் மத்தியில் உம்முடைய நிலை மிகவும் உயர்வானதாகவும், கண்ணியத்திற்குரியதாகவும் உள்ளது. நாங்கள் ஏற்கனவே, உமது சகோதரர் மகனை கண்டித்து வைக்கும்படி உம்மை எச்சரித்தோம்! ஆனால், அதை நீர் பொருட்படுத்தியதாகக் காணோம்! உமது சகோதரரின் மகனோ, தொடர்ந்து அவரது கொள்கைகளைப் போதித்து வருகிறார். இதை எங்களால் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாது! இனியும் நாங்கள் அவரை, அனுமதிக்க முடியாது! அவருடைய போதனைகளை அவர் உடனே கைவிட வேண்டும்! இல்லையெனில் நீங்கள் இருவரும் இதன் கடும் பின்விளைவுகளை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும்!! - என்று மிரட்டிவிட்டு செல்கிறார்கள்.

 அபுதாலிப் கவலையடைகிறார். நபிகளாரை அழைத்துச் சொல்கிறார்:

"என்னுடைய சகோதரரின் மகனே! இனி நான் உமக்கு பாதுகாப்பு அளிக்க முடியாது. நீர் தொடர்ந்து உமது பணிகளை நீடித்தால்.. அதனால்.. ஏற்படும் விளைவுகளுக்கு நீரே பொறுப்பாவீர். நன்றாக சிந்தித்து ஒரு முடிவுக்கு வாருங்கள்!"

தம் பெரிய தந்தையாரின் இக்கட்டான சமூகச் சூழலையும், அதேநேரத்தில், அவர் தம் மீது வைத்திருக்கும் அளவிட முடியாத அன்பையும், உணர்ந்து நபிகளார் கண்கலங்குகிறார். சிறிது நேர மௌனத்திற்கு பிறகு சொல்கிறார்:

"பெரிய தந்தையே! தங்களது இக்கட்டான சூழல் என்னை பெரிதும் கவலைக் கொள்ள செய்கிறது. தாள முடியாத வேதனை அளிக்கிறது. இறைவன் மீது ஆணையாக! இவர்கள் என் போதனைகளை விடச் சொல்லி.. என் வலது கையில் சூரியனையும், இடது கையில் சந்திரனையும் கொண்டு வந்து வைத்தாலும்.. நான் இப்பணியிலிருந்து விலகப் போவதில்லை! இறைவாக்கில் ஓர் எழுத்தை கூட்டவோ அல்லது குறைக்கவோ போவதில்லை! இந்தப் பணியில் என் உயிர் போவதாயினும சரியே!" - என்று கூறிவிட்டு வருத்தத்துடன் அங்கிருந்து எழுந்து செல்லலானார்.

நபிகளாரின் அசைக்க முடியாத உறுதியைக் கண்ட அபூதாலிப் தமது முடிவை மாற்றிக் கொள்வதைத் தவிர வேறு வழியில்லாமல் போனது. நபிகளாரை தடுத்து நிறுத்தி, அருகில் அழைத்துச் சொன்னார்:

"எனது சகோதரரின் மகனே! நீர் உம்முடைய கொள்கையில் நிலையாக நில்லுங்கள். வருவதை எதிர்கொள்வோம்!”

தங்கள் உருட்டல், மிரட்டல் – சாதுர்யங்கள் எடுபடாததைக் கண்ட குறைஷிகள் தற்போது, நேரிடையான வார்த்தை மோதலில் இறங்கினார்கள்.

தடித்த வார்த்தை பிரயோகங்கள்தான் எல்லா பிரச்சினைகளுக்கும் மூலகாரணம். மோதல்களுக்கு வழிவகுக்கும் சாதனம். குறைஷிகள் இந்த ஆயுதத்தை கையில் எடுக்கிறார்கள்.   ஆனால். நபிகளாரோ இவற்றை அழகிய முறையில் எதிர்கொள்கிறார்.

•    "முஹம்மதே! எம்மைச் சுற்றியுள்ள இம்மலைகள் அனைத்தையும், தரைமட்டமாக்கி... சிரியாவிலும், இராக்கிலும் உள்ளதைப் போல நதிகளை ஓடவிடச் செய்யும்படி உமதிறைவனிடம் கேளும்!"

•    “எங்களது முன்னோர்களில் சிலரை குறிப்பாக குஸையை மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கச் சொல்லும்! உம் தூதைப்பற்றி அவரிடமே நாங்கள் கேட்டு தெளிவுப் பெறுகிறோம்!"

•    “இவைகளை எங்களுக்கு செய்துதர முடியாவிட்டாலும் பரவாயில்லை! உமக்காவது சில உதவிகளை இறைவனிடம் கேளும்.  உம்மிடம் ஒரு வானவரை அனுப்பி நீர் சொல்வதை உறுதிப்படுத்தியும், நாங்கள் சொல்வதைப் பிழையென காட்டும்படியும் உம் இறைவனிடம் கேளும்!"

•    "தோட்டங்கள், மாளிகைகள், தங்கம்-வெள்ளி முதலான செல்வங்களை தரும்படி கேளும். இதிலிருந்து உமது செல்வாக்கு உமதிறைவனிடம் எவ்வாறு உள்ளது  என்பதை நாங்கள் அறிந்து கொள்கிறோம்!"

குறைஷிகள் நபிகளாரை கிண்டலும், கேலியுமாய் பரிகாசம் செய்தனர்.

நபிகளார் மிகவும் பொறுமையைக் கடைப்பிடித்தார்.  உணர்ச்சிப்பூர்வமான எதிர்வினையாற்றவில்லை. இந்த பரிகாச கேள்விகளுக்கு அமைதியாக, அதேநேரத்தில், ரத்தின சுருக்கமாக பதிலளித்தார்:

"நான் அற்புதங்களை இறைவனிடம் கேட்டுப் பெறுபவன் அல்ல. அதற்காக அனுப்பப்பட்டவனுமல்ல. அச்சமூட்டி எச்சரிக்கை செய்பவனாகவும், நற்செய்தி கூறுபவனுமாக மட்டுமே இறைவன் என்னை உங்களிடையே அனுப்பியுள்ளான்!"

கொதித்தெழுந்த குறைஷிகள், "ஓ! முஹம்மதே! நாங்கள் உம்மை  நிம்மதியாக இருக்க விடமாட்டோம்! உம்மை நாங்கள் அழிக்கும்வரை .. அல்லது நீர் எங்களை அழிக்கும்வரை ஓயமாட்டோம்!"- என்று சூளுரைத்தார்கள்.

இவை எல்லாம் நபிகளார், மக்காவில் இஸ்லாத்தின் திருச்செய்தியை மக்களுக்கு எடுத்த வைத்துக் கொண்டிருந்த நேரத்தில் அதை பொறுத்துக் கொள்ள முடியாத குறைஷிகள் நபிகளாரையும், அவர்களது திருச்செய்தியையும் கடுமையாக எதிர்த்ததை விளக்கும் வரலாற்றுச் சம்பவங்கள்.

தமது போதனைகளுக்காக, நபிகளார் பட்ட துன்பங்கள் வார்த்தைகளால் வடிக்க முடியாத துன்பக் காவியங்கள். நல்லொழுக்க அடிப்படையில் ஒரு சமூகம் கட்டமைப்பதற்கான அவரது முயற்சிகளுக்கு கிடைத்த பரிசுகள், சித்திரவதைகள், சமூக விலக்குகள், அடக்குமுறைகள் என விதம் விதமாக நீளும் பட்டியல் அது.

சுற்றமும், நட்பும், ஒட்டு மொத்த சமூகமும் பகையாகி நின்றபோது, நபிகளார் சத்தியத்தையும், பொறுமையையும் மட்டும் ஆயுதங்களாகிக் கொண்டார். ஓராண்டல்ல.. ஈராண்டல்ல இப்படி பதிமூன்றாண்டுகள் தாய் மண்ணில் மௌன யுத்தம் நடத்தினார். இந்த 13 ஆண்டுகளும், அண்ணலாரும் அவரைப் பின்பற்றி வாழ்ந்த தோழர், தோழியரும் குறைஷிகளின் கொடுமைகளுக்கு நித்தம் ஆளாகி இரத்தம் சிந்திக் கொண்டேதானிருந்தார்கள். கொடுமையின் உச்சக்கட்டத்தில்தான்...

நபிகளார், இறைக்கட்டளைப்படி மக்காவை துறந்து மதீனாவுக்கு செல்கிறார். இந்த சம்பவம்தான் வரலாற்றில்  “ஹிஜ்ரத்“ எனப்படுகிறது. இந்த முக்கியத்துவத்தை உணர்த்தும் விதமாக இஸ்லாமிய ஆண்டுகணக்கும் நாள்காட்டியாய் கணக்கிடப்படுகிறது. நபிகளார் மற்றும் அவரது தோழர், தோழியரின் எண்ணற்ற தியாகங்களை நினைவுறுத்த ஹிஜ்ரி 1438-ம், ஆண்டு பிறந்துவிட்டது. இப்புத்தாண்டின் பிறப்புக்குப் பின்னால் புதைந்திருக்கும் வரலாற்றுப் படிப்பினைகள் ஏராளம்! அவற்றைப் பின்பற்றி நடக்க முஸ்லிம்கள் முன் வர வேண்டும்.

(தி இந்து, ஆனந்த ஜோதி இணைப்பில் 06.10.2016 அன்று வெளியான எனது கட்டுரை)